GİTMEK ONA HİÇ YAKIŞMADI

Her şey yeni başlamıştı aslında. Keşke başlamasına izin vermeseydim ama oldu bir kere. Tam demiştim ya bu sefer diğerleri gibi olmayacak diye buda diğerleri gibi oldu. Buda ümit verip umutlandırıp siktirip gitti. Hayatıma sıçtı,geldi hayatımı alt üst edip gitti. Her şey o kadar şekerdi ki ya da ben öyle sanıyordum. Yaşadıklarım aynı İskender gibiydi bide yanında künefe ayranı unutmuyoruz tabi. Tam böyleydi çok güzeldi her şey. Bir insan birbirinden habersiz aynı anda limonlu soda içebilir mi? Tesadüf demiştik buna,aşk demiştik. Bizden yana sanmıştık aşk. Ama değilmiş,maalesef erkekler öyle istedikleri anda eski sevgililerinde kurtulamıyormuş. Onlar hep ayak bağı oluyormuş. Sana senden hoşlandığını söyleyen bir insandan güzel bir şey beklersin değil mi? Ama olmadı amına koyayım ki olmadı. Twitter’dan bize yardıran bir eski sevgili ve birde ona aşık olan kız vardı ortada. Erkekler bu tür şeyleri takmazdı ya da bize öyle öğretildi. Erkek birini seviyorsa her şeyi geride bırakmaz mı? Onlar için bunu yapmak daha kolay değil mi? Ama olmadı biliyor musunuz olmadı. O hiç bir şeyi geride bırakamadı. O hep,istemem yan cebime koy yaptı. O hep korktu ya da piç oldu. Benimleyken doğru düzgün iyi aile çocuğu olan insan gitti yerine bambaşkası geldi. Bu o değildi. Hiç inanmak istemedim bunu yaptığına… Sadece benimle konuştuğunu sandığım insan milyon tane kızla daha konuşuyormuş. Hem kendisi geliyor,tekrar barışmayı hem kendisi kaçıyor. Bana kendini tekrar alıştırmışken nasıl yaptı ki bunu? Asıl buna nasıl cesaret edebildi?

Pikniğe gitmiştik,dershanece. Oda geldi tabi. Hava serindi ve üstümde hırka yoktu,bana hırkasını verdi. Ben o olmuştum,o kokuyordum,gece hırkayla uyuyordum. Ben sevmeye başlıyordum sanırım. Onu her şeyden kıskanmaya başladım sonra. Daha sonra sanırım annem bile anlamıştı sona yaklaşıldığını ki; ‘Ver hırkayı yıkayayım da götür.’ Demişti. Annem böyle demezdi ki hiç. Anneydi ve hissetmişti sanırım.

Oysa biz diye bir şey hiç oluşmamış. Kandırılmışım,bu ne kadar bok bi durummuş. Üzüldüm,hemde fazlasıyla üzüldüm. Kimseye söyleyemedim ki sessizce ve tek başıma ağladım. Tekrar depresyon günleri gelmişti benim için. Yorganı kafaya kadar çekip ağlama günleri,çikolata krizleri,dizi karakterleri ölünce en alakasız yerden yakalayıp kendi hayatına uydurup ağlama krizleri… İşte yeniden başlıyorduk. Başa dönmüştü her şey. Meğerse hep yerimde sayıyormuşum. Hiçbir şey kazanmamışım. O gitmişti ve gitmek ona hiç yakışmamıştı.

XOXO