SEVEBİLMEK BELKİ DE TEKRARDAN

Her şeyin en iyisini istiyoruz ama en iyisi için bir şeyler yapmıyoruz. O kadar değişik ruh hallerine sahibiz ki günden güne,saatten saate hatta dakikamız dakikamıza uymuyor. Aslında hepimiz ne istediğimizi bilmiyoruz. Bizi kim mutlu eder,kim üzer,kime güvenmeliyiz… Biri çıkıyor karşımıza ve ona körkütük bağlanıyoruz. O sevmese de o bakmasa da bağlanıyoruz işte. Ya da o an çok mutsuz ve umudumuzu kaybetmiş oluyoruz birine bağlı kalmak onu hissetmek istiyoruz ve ondan başkasını düşünemiyoruz. O bizi görüyor ve seviyorum diyor. Biz zaten ona öylesine bağlanmışız ki inanıyoruz. Ne kadar da aptalız(!) O bizi sevmiyor o boşta olduğu için bizi kullanıyor. Ama nereden bilebiliriz ki bunu? O an kör oluyoruz. Mutlu oluyoruz ya mutlu oluyoruz. Bize göre onca şey yaşamışız başkasına göre hiçbir şey. Ama bize kötü gelen şeylerin üstüne onun bizimle olması bizi mutlu ediyor hem de çok mutlu. Seni sevdiğine inanıyorsun,o ne derse yapıyorsun. Sonra hoooooppp o yok. Gitmiş. Seni bırakmış. Kurduğunuz hayallerle tek başına kalmışsın. O hayaller beraber kuruldu,beraber planlar yapıldı. Siz yaptınız ama bir baktınız ki o yok. Yerin dibine giriyorsunuz işte o an. Tüm güveniniz,sevginiz boşa gidiyor. Onca emeğiniz… Sen tek başına kalıyorsun ya da sana öyle geliyor ama tek başınasın işte etrafına baksana kimse yok. Sen her an ağlayacak gibi dururken biri seni kurtarmak istiyor. Ama sen tüm güvenini,sevgini,inancını yitirmişsin. O ne kadar senin için doğru kişi olsa da olmuyor işte. Ondan başkasıyla yapamıyorsun. Çok deniyorsun denemez misin? Ama o yoksa başkası da olmuyor işte. Herkesi üzüyorsun bu sefer,pişman da oluyorsun. Keşke sevmeseydim diyorsun mesela,keşke inanmasaydım ona. Ama iş işten geçmiş oluyor. Her şeyini kaybediyorsun… Sonra kendine gelme sürecin başlıyor. Çok çabalıyorsun,şarkılar dinliyorsun ve her duygusal şarkılarda ağlıyorsun. Tutamıyorsun kendini,onun için ağlamamak istiyorsun. O kim ki diyorsun kendi kendine ama olmuyor işte… Duman’ın,Sıla’nın,Teoman’ın,Gökhan Türkmen’in şarkıları çalınca patlıyorsun. Öyle biri oluyorsun ki her şeye ağlıyorsun. Her duygusal filme,dizilere bile. Onun adı olan bir oyuncu ölüyor dizide ya sen ağlıyorsun. Ya o ölseydi diyorsun,ne yapardım? Sanki o an yanındaymış gibi ölseydi diyorsun bir de. Olmayacak ki zaten bir daha biliyorsun bunu ama söyleyemiyorsun kendine. O gitmiş senin en yakınında olan birini bulmuş ve gözünün içine baka baka gülüşüyorlar. Sen nasıl dayanacaksın ki buna daha fazla? Kararlar alıyorsun bir sürü… Üzülmeyeceğim , ağlamayacağım diyorsun ya her gece yorganı üzerine çekip ağlıyorsun o şarkılarınla. Çünkü gece hava kararınca senden başka kimse olmuyor hayatında,etrafında… Sadece şarkılar ve sen. Ağlıyorsun ağlayabildiğince ve bitiyor sonunda. Geçiyor her şey 1 yıl olmuş çünkü. Onun için üzülmek istemiyorsun artık. Sonra hiç ummadığın bir zamanda eskilerden biri geliyor. Konuşmaya başlıyorsunuz. Ve bu sefer hemen güvenemiyorsun ki çok acı yaşamışsın önceden. Ama olsun sen istiyorsun ki artık mutlu olmayı ve her şeyi göze alıyorsun. En yakın olmasa da tanıdığın arkadaşının onu sevdiğini bile bile konuşuyorsun çünkü ona inanmak istiyorsun. Tekrar mutluluğu yakalamak olmuş amacın. Seni terk edenlere inatmışçasına istiyorsun bunu. En çokta kendin için istiyorsun. Bu sefer diyorsun bu sefer sabredeceğim diyorsun. Olmayacak diğerleri gibi,geçecek her şey. O mutlu olabildiyse bende mutlu olurum diyorsun. Ve inanıyorsun bu sefer olacak çünkü.

XOXO